|
جمعه 12 / 4 / 1392برچسب:, :: 21:15 :: نويسنده : محمدرضا روزبه
کسی اشکو پاک نکرد از رو *گونه های من*/ تو کل زندگی فقط خدا *بوده پای من*/ دستمو گرفتو رسیدم به *کودتای رپ*/ تا که بگم از هرچی که دیدم*توی جامه ام*/ بگم از همه ی هدفایی*که برای رویاس*/ از ادمای بدبخت ، ا *پدرای معتاد*/ ا غمو افسرودگیه بی *پایانه شهرم*/ خداباهامه هردم ، ولی یه*کوه دردم*/ مردم تو خواب باید ببینن *سرزمینه عشقو*/ حتی دعوا میکنن سر *صندلیه مترو*/ بعد فردین محاله پیدا بشه *باز مرد*/ حتی به گذشته هم نمیشه *اعتماد کرد*/ ولی میخونم تا شاید دلم اروم *شد یکم*/ توی این همه سال هچکسی نبود* پشته من*/ شاید دلت به چارتا هزاری خوش باشه ولی/ تو این شهری که میبینی خیلیا *گشنه ان*/
نظرات شما عزیزان: 
 |
|||||||||||
